بعضی‌ها عادت کردن را بلد نیستند. بلد نیستند در چارچوب زندگی کنند. نمی‌توانند تن به کلیشه بدهند و همواره رؤیاهایی در سر دارند و رفتارهایی می‌کنند که متفاوت بودنشان را فریاد می‌زند. خیلی‌ها این‌گونه رفتار کردن را تقبیح می‌کنند اما به‌راستی چه راهی درست است؟ این‌که کسی برای رسیدن به رؤیاهایش چارچوب‌ها را بشکند، در مسیرهای ناشناخته پا بگذارد وزندگی‌ای برخلاف آنچه عرف است برای خودش ایجاد کند چگونه است؟ ریچارد باخ در جاناتان مرغ دریایی از شکستن حصارها حرف می‌زند.